سخنان قصار از امیرالمومنین امام علی علیه السلام

مولا علی (ع) : کسی که شهوات خویش را محدود نماید، ارزش انسانی و شخصیت معنوی خود را محافظت کرده است. الحدیث جلد 2  صفحه 215
 
مولا علی (ع) : آن کس که بر تمایل جنسی خود غلبه کند و عنان شهوت را در اختیار بگیرد، قدر و شرف خود را حفظ کرده است. الحدیث جلد 2  صفحه 217
 
مولا علی (ع) : از تمایلات ناروای خود اعراض کنید و شهوات نفسانی را ترک گویید که شما را به وادی گناهکاران می‌کشاند و به طور غافلگیر در آغوش ناپاکی و سیئاتتان می‌افکند. الحدیث جلد 2  صفحه 217

 

 

محمد بن مسلم زهری از مردان فهمیده و تحصیل‌کرده‌ای بود که تمایل مال و مقام، از مسیر پاکی و فضیلت منحرفش ساخت و در کبر (زیادی) سن دچار تیره روزی و بدبختی شد. حضرت علی‌بن الحسین (ع) به منظور راهنمایی و نصیحت، نامه‌ای به وی نوشته و در ضمن یک جمله کوتاه، نارسایی فکر جوانان و خطرات بیشتری را که بر سر راه آنان وجود دارد خاطرنشان فرموده است. و این است متن نامه: وقتی دنیاپرستی می‌تواند مانند تو کسی را تا این حد درجه به انحطاط و پستی برساند با آنکه عمر بسیاری کرده‌ای و از تحصیلات عمیق علمی بهره‌مند شده‌ای و با مرگ فاصله زیادی نداری، پس یک نفر جوان در برابر تمایلات نفسانی خود چگونه سالم می‌ماند، جوانی که نوخاسته و از دانش بی‌بهره است، جوانی که رأیش ضعیف و عقلش نارسا و منحرف است. الحدیث جلد 2  صفحه 36
 
 مولا علی (ع) : بپرهیز از رفاقت با کسی که اغفالت می کند  و فریبت میدهد که سرانجام ، مایه خواری و هلاکتت می شود .       الحدیث جلد 3 صفحه 234
 
 مولا علی (ع) : بردباری و تانی ( آرامش ) مانند دو کودک یک شکمند و زائیده همت عالی هستند ، یعنی در اثر همت بلند ، دو خوی پسندیده در آدمی آشکار می شود  : 1- بردباری 2- خود داری از شتاب زدگی .      الحدیث جلد 3 صفحه 232 
 
 مولا علی (ع) : قبل از تصمیم گرفتن برای انجام کاری , مشورت کن و پیش از انجام کاری فکر کن ( به عاقبت آن ) .    الحدیث جلد 3 صفحه 224
 
 مولا علی (ع) : مرد با ایمان خود را در زحمت و رنج قرار میدهد و مردم در پرتو وی در آسایش و راحتی به سر می برند .    الحدیث جلد 3 صفحه 220
 
 مولا علی (ع) : کسی که تو را به مطالب باطل خشنود سازد و  به  بازی  و سخنان غیر واقعی گول بزند او حقایق  را از تو پنهان داشته و درباره ات خیانت کرده است. الحدیث جلد 3 صفحه 212
 
 مولا علی (ع) : کسی که مرگ را با چشم یقین نگاه می کند ، آنرا نزدیک می بیند و کسی که با چشم آرزو می نگرد آنرا دور می پندارد . الحدیث جلد 3 صفحه 202
 
  مولا علی (ع) : از گفتارهای غیر ضروری پرهیز کن زیرا آن سخنان عیوب باطنی تو را آشکار می کند و دشمنان آرام را بر ضد تو تهییج می نماید . الحدیث جلد 2 صفحه 234
 
  مولا علی (ع) : کمتر خوردن مانع بسیاری از بیماریهای جسم می شود . الحدیث جلد 2 صفحه 240
 
 مولا علی (ع) : کسی که در خوردن غذا پاکیزگی و( بهداشت ) را مراعات می کند ، غذا را به خوبی می جود ، با داشتن اشتها از غذا دست می کشد ، و تخلیه روده را موقعی که آماده می شود به تعویق نمی اندازد (دستشویی رفتن را تاخیر نمی اندازد ) ، شایسته است همیشه سالم باشد و جز به (مرض ) مرگ دچار بیماری دیگری نشود . الحدیث جلد 2 صفحه 240
 
  مولا علی (ع) : با مردان آزموده و صاحب تجربه همنشین باش ، چه اینان متاع پر ارج تجربه های خود را به گرانترین بها یعنی فدا کردن عمر خود تهیه کرده اند و تو آن متاع گرانقدر را با ارزانترین قیمت یعنی با صرف چند دقیقه وقت به دست می آوری . الحدیث جلد 2 صفحه 241
 
 مولا علی (ع) : پیروزی نیافته آنکس که با گناه و تجاوز پیروز شده است و کسی که با شر و بدکاری قدرت به دست می آورد و غلبه می کند در حقیقت مغلوب است . الحدیث جلد 2 صفحه 234
 
  مولا علی (ع) : بالاتر از هر عبادتی به کار انداختن نیروی تفکر و تعقل است . الحدیث جلد 2 صفحه 250
 
مولا علی (ع) : هرکس از وقایع گذشتگان عبرت بگیرد بینا می شود ، کسی که بصیرت و بینایی پیدا کرد می فهمد ، و آنکس که فهمید عالم می شود .الحدیث جلد 2 صفحه 264
 
  مولا علی (ع) : تحقیقا گشایش و آزادگی در عدل است و کسی که محیط عدل و داد در نظرش تنگ آید عرصه جور و ستم بر وی تنگتر خواهد بود . الحدیث جلد 2 صفحه 265
 
 مولا علی (ع) : در ضمن وصایای خود به حضرت حسن (ع) فرموده است : فرزند عزیز در شئون زندگی و امور عبادی میانه رو باش و از افراط بپرهیز. روشی را انتخاب کن که در حدود توان و طاقت تو باشد و بتوانی همیشه آنرا انجام دهی . الحدیث جلد 2 صفحه 266
 
  مولا علی (ع) : گدایی طوق ذلتی است که عزت را از عزیزان و شرافت خانوادگی را از شریفان سلب می کند . الحدیث جلد 2 صفحه 273
 
  مولا علی (ع) : آتش اندوه و غم ، بدن آدمی را می گدازد و مانند فلز مذابی آب می کند .  الحدیث جلد 2 صفحه 280
 
  مولا علی (ع) : کسی که از خود راضی است خشم کنندگان به او زیاد خواهند بود .  الحدیث جلد 2 صفحه 284
 
  مولا علی (ع) : خاموش کردن آتش خشم برای کسی میسر است که از روی حقیقت دشمنهای درونی را در دل بمیراند و ضمیر خود را از کینه و بد خواهی دیگران پاک کند .  الحدیث جلد 2 صفحه 289
 
  مولا علی (ع) : افکار عاقلانه ات تو را به راه صواب و هدایت واقعی راهنمایی می کند . الحدیث جلد 2 ص 305
 
  مولا علی (ع) : عقل شمشیر برانی است از آن استفاده کنید و با هوای نفس خود بجنگید . الحدیث جلد 2 صفحه 307
 
  مولا علی (ع) : به کار بستن عقل ، مایه هدایت ، و نجات انسانهاست ، و سرکوب کردن عقل ، باعث گمراهی و سقوط آدمیان است . الحدیث جلد 2 صفحه 307
 
  مولا علی (ع) : عقل را بر هوای نفس برتری و فضیلت ده ، چه آنکه عقل ، تو را مالک و فرمانروای زمان می سازد و هوای نفس تو را بنده و برده روزگار می کند .الحدیث جلد 2 صفحه 309
 
  مولا علی (ع) : تجارب آدمی پایان ندارد و معلومات انسان عاقل به وسیله تجربه همواره در افزایش و فزونی است . الحدیث جلد 2 صفحه 312
 
 مولا علی (ع) : سزاوار نیست انسان عاقل در خوف و نگرانی به سر برد اگر راهی به ایمنی و آرامش داشته باشد . الحدیث جلد 2 صفحه 314
 
 مولا علی (ع) : وقتی افراد عاقل ، پیر می شوند نیروی عقل در نهادشان جوان می گردد و موقعی که اشخاص جاهل به پیری می رسند جهل و نادانی در وجودشان جوان می گردد .  الحدیث جلد 2 صفحه 317
 
  مولا علی (ع) : بدبخت و زیانکار کسی است که از سرمایه های عقل و تجربه سودی نبرد و از ذخایری که به وی عطا شده است بهره ای بر نگیرد . الحدیث جلد 2 صفحه 318
 
مولا علی (ع) : شایسته انسان است که در پنهان ، خدا ترس باشد ، ( در خلوت گناه نکند و از خدا شرم کند ) خویشتن را از عیوب و نقائص محافظت نماید ، و در ایام پیری بر اعمال خیر و خوب خود بیفزاید . الحدیث جلد2 صفحه 329
 
 مولا علی (ع) : عیادت مریض یکی از بهترین (کارهای خیر) و حسنات است .الحدیث جلد 2 صفحه 338
 
 مولا علی (ع) : کسانی که مست غفلت و غرور هستند ، خیلی دیرتر از مست شدگان از شراب ، به هوش می آیند . خود پسندی افراد مغرور و خویشتن پرست ، دلیل بر نقص معنوی و غرور اخلاقی آنها است . کسانی که به این بیماری مبتلا هستند و از مردم توقع احترام بیش از حد شایستگی دارند ، بدون تردید با محرومیت و شکست روبرو خواهند شد و بر اثر آن دچار عقده حقارت می شوند. الحدیث جلد 2 صفحه 343
 
 مولا علی (ع) : آنکس که به حساب نفس خود رسیدگی کند سود می برد و آنکه در این کار غفلت نماید زیان می کند . الحدیث جلد 2 صفحه 344
 
 مولا علی (ع) : کسی که تجربه بسیار دارد کمتر دچار غفلت می شود . الحدیث جلد 2 صفحه 345
 
 مولا علی (ع) : فرزندان بد ، آبرو و شرف خانواده را از بین می برند و مایه ننگ و رسوایی پیشینیان خود می شوند . الحدیث جلد 2 صفحه 349
 
 مولا علی (ع) : بهترین ارثی که پدران می توانند به فرزندان خویش بدهند ادب و تربیت صحیح است . الحدیث جلد 2 صفحه 350
 
 مولا علی (ع) : مواقع تفریح و شادمانی فرصت است ، (افراد عاقل فرصتها را مغتنم می شمارند و از آنها به نفع خوشبختی و سعادت خویش استفاده می کنند) . الحدیث جلد 2 صفحه 367
 
 مولا علی (ع) : در ایام سلامت بدن ، سرمایه ای مهیا نکردند و در اولین فرصتهای زندگی و نیرومندی درس عبرتی نگرفتند و درخشنده ترین ایام عمر را به رایگان از کف دادند ، آیا کسی که در جوانی اهل تن پروری بوده می تواند در پیری جز شکستگی و ذلت انتظار داشته باشد ؟ الحدیث جلد 2 صفحه 371
 
 مولا علی (ع) : کارهای بزرگ را به مردم پست و فرومایه سپردن باعث زوال دولتها است .  الحدیث جلد 2 صفحه 374
 
 مولا علی (ع) ضمن نامه خود به امام حسن مجتبی (ع) فرموده است : دل جوان نو خاسته ، مانند زمین خالی از گیاه و درخت است هر بذری که در آن کاشته شود می پذیرد و در خود می پروراند . سپس فرمود : فرزند عزیز ، من در آغاز جوانیت به ادب و تربیت تو مبادرت نمودم پیش از آنکه عمرت به درازا کشد و دلت سخت گردد. الحدیث جلد 2 صفحه 398
 
 مولا علی (ع) : کسی که به اصلاح نفس خویش نپردازد و هر چه زودتر خود را درمان ننماید بیماریش تشدید می شود و علاجش سخت می گردد و فاقد طبیب معالج خواهد شد .  الحدیث جلد 2 صفحه 400
 
 مولا علی (ع) : به بازار بصره آمد و مردم رادید آنچنان سرگرم خرید و فروشند که گویی خود را از یاد برده و از هدف انسانی به کلی غافل شده اند . با مشاهده این منظره طوری متاثر گردید که به شدت گریست . و سپس فرمود : ای بندگان دنیا و ای کار گذاران اهل دنیا : شما که روزها سر گرم معامله و سوگند خوردنید و شبها با بی خبری در بستر خواب آرمیده اید و بین شب و روز، از آخرت و حساب و کتاب آن غافلید پس چه وقت ، خود را برای سفری که در پیش دارید مجهز می کنید و برای آن توشه بر می دارید و در چه زمان به روز قیامت می اندیشید و به فکر معاد می افتید .  الحدیث جلد 2 صفحه 412
 
امام علی (ع) : کـوشـش شـمـا در دنـیـا ایـن بـاشد که از این چند روزه کوتاه برای روزهای بلند آخرت توشه برگیرید.  نهج السعاده جلد 3 صفحه 150
 
امام علی (ع) : هر کس دوری سفر (قیامت) را یاد کند آماده راه گردد.  نهج البلاغه حکمت 272
 
امام علی (ع) : بـدانید که شما در روزهایی به سر می برید که فرصت جمع آوری توشه است و از پس آن، مرگ است.  نهج البلاغه خطبه 28
 
امام علی (ع) : ای مردم، بیشتر از همه، از دو چیز بر شما می ترسم، پیروی از هوس، و آرزوی دراز.  نهج البلاغه خطبه 42
 
 امام علی (ع) : هـر گـاه دیـدی خـداوند با وجود گناهان، پیوسته به تو نعمت می دهد، به هوش باش که آنها برای تو نوعی غافلگیری و مرگ ناگهانی است.  شرح غررالحکم جلد 3 صفحه 132
 
امام علی (ع) : اعتماد کردن به هر کس پیش از آزمودن و ارزیابی [وی]، نشان ناتوانی است.  نهج البلاغه حکمت 376
 
امام علی (ع) : هـر قـدر امـتحان و آزمایش بزرگ تر و مشکل تر باشد، ثواب و پاداش، گرانقدرتر و بیشتر خواهد بود.  نهج البلاغه خطبه 234
 
امام علی (ع) : اما خداوند بندگانش را به انواع شداید می آزماید و با انواع مشکلات دعوت به عبادت می کند و به اقسام گرفتاریها مبتلا می نماید تا تکبر را از قلبهایشان خارج سازد و خضوع و آرامش را در آنها جایگزین نماید. نهج البلاغه خطبه 234
 
امام علی (ع) : پیروزی با دوراندیشی و آینده نگری به دست می آید.  نهج البلاغه حکمت 45
 
امام علی (ع) :عاقل ترین مردم کسی است که بیشتر در عاقبت کارهایش بیندیشد.  شرح غررالحکم جلد 2 صفحه 484
 
امام علی (ع) : آن که در عاقبت کارها دقیق شود از گرفتاری ها مصون می ماند.  شرح غررالحکم جلد 5 صفحه 346
 
امام علی (ع) : زودگـذر بـودن لذّتـهـا [ی نـامـشـروع] و مـانـدگار بودن بازتاب آن را همواره به یاد داشته باشید.  نهج البلاغه حکمت 433
 
امام علی (ع) : هر کس در عاقبت کار بیندیشد سالم می ماند.  شرح غررالحکم جلد 5 صفحه 188
 
امام علی (ع) : از پـیـمـودن راهـی که بیم گمراهی در آن می رود خودداری کن. به یقین، خودداری [ از تصمیم و عمل ] هنگام حیرت گمراهی ، بهتر از اقدام ترس آمیز است.  نهج البلاغه نامه 31
 
 امام علی (ع) : [به دیگران] نیکی کن ، چنان که دوست می داری به تو نیکی شود.   نهج البلاغه نامه 31
 
امام علی (ع) : منت گذاری، [وزن] احسان و نیکی را سبک می کند.  شرح غررالحکم جلد 1 صفحه 178
 
امام علی (ع) : نیکوکار کسی است که کردار او گفتارش را تصدیق کند.  شرح غررالحکم جلد 1 صفحه 297
 
 امام علی (ع) : نیکوکار باشید و نیکوکاری را کوچک مشمرید ، چرا که خُردِ آن بزرگ و اندکش بسیار است.  نهج البلاغه حکمت 414
 
امام علی (ع) : کار خیر هرگز فانی نمی شود.  شرح غررالحکم جلد 1 صفحه 229
 
 امام علی (ع) در نصایح خود به امام حسین (ع) فرمود : پسر جانم تو را سفارش میکنم به تقوى از خدا در توانگرى و بینوائى و گفتار حق ، در حال خشنودى و خشم و میانه روى در حال توانگرى و بینوائى و به عدالت نسبت به دوست و دشمن و به کردار ( خوب ) در حال نشاط و کسالت و به رضاى از خدا در سختى و خوشى.
پسر جانم هر بدحالى که دنبالش بهشت باشد بد حالى نیست و هیچ خوشى که دنبالش دوزخ باشد خوشى نیست ، هر نعمتى در برابر بهشت کوچک است و هر بلا در برابر دوزخ عافیت است. و بدان پسر جانم که هر که عیب خود دید از عیب دیگران دل برید و هر که جامه ی تقوى نپوشید جامه ‏اى او را
نپوشد و هر که به قسمت خدا خشنود است غم نخورد بر آنچه از دستش رفته ، و هر که شمشیر ستم کشد ، بدان کشته شود و هرکس چاهى براى برادرش کند ، در آن افتد ، و هر که پرده دیگرى بدرد ، عیبهاى خانه ‏اش عیان گردد ، و هر که خطاى خود را فراموش کند ، خطاى دیگرى را بزرگ شمارد ، و هر که در همه کار به سختى اندر شود نابود گردد، و هر که در گردابها پرت شود غرقه گردد ، و هر که برأى خود  خودبینى کند گمراه گردد و هر که به عقل خود بی ‏نیازى کند بلغزد ، و هر که بمردم گردن فرازى کند زبون شود ، و هر که با دانشمندان بیامیزد ( رفت و آمد کند ) با وقار گردد و هر که با اوباش بیامیزد ( رفت و آمد کند ) زبون ( خوار ) شود ، و هر که با مردم نابخردى کند دشنام شنود ، و هر که به جاهاى بد رود متهم گردد ، و هر که شوخى کند سبک شود ، و هر که بسیار چیزى را برگیرد بدان شناخته شود و هر که پر گوید ( زیاد حرف بزند ) پر خطا کند ، و هر که پر خطا کند کم ‏شرم شود و هر که کم ‏شرم باشد کم ورع است و هر که کم ورع باشد دلش بمیرد و هر که دل مرده شد به دوزخ رود.  پسر جانم هر که بعیب مردم نگرد و آن را براى خود پسندد خود همان احمق است، و هر که اندیشد عبرت گیرد و هر که عبرت گیرد به گوشه ‏اى نشیند و هر که گوشه نشیند سالم بماند ، و هر که ترک شهوت کند آزاد باشد ، و هر که حسد را وانهد محبوب مردم باشد.
پسر جانم عزت مؤمن بی ‏نیازى او است از مردم ، قناعت مالى است که تمام نشود ، هر که زیاد  یاد مرگ کند به اندکى از دنیا خشنود گردد ، و هر که بداند سخنش از کردار او است ، کم سخن گوید مگر در آنچه سودش بخشد.
پسر جانم شگفتا از کسى که از کیفر بترسد و دست باز ندارد و امید ثواب دارد و توبه نکند و کار نکند. پسر جانم اندیشه روشنى آورد و غفلت تاریکى و جدال گمراهى آورد  (شاید تصحیف «الجهالة ضلالة» باشد «مصحح»)، سعید آن کس است که از دیگرى پند گیرد، ادب بهترین میراث است، و حسن خلق بهترین همنشین است، با قطع رحم فائده و افزونى میسر نیست و با هرزگى توانگرى میسر نیست. پسر جانم عافیت ده جزء است و نه جزء آنها در خاموشى است جز به ذکر خدا ( به یاد خدا بودن و گناه نکردن ) ، و یکى هم در ترک همنشینى نابخردانست.
پسر جانم هر که به نافرمانیهاى خدا در انجمنها جست گیرد خدایش زبون سازد و هر که دانش جوید دانا شود.
پسر جانم سر دانش نرمش است و آفتش کج خلقى، و صبر بر مصیبتها از گنجینه‏ هاى ایمان است و پارسائى زیور فقر است و شکر زیور توانگرى، بسیار دیدن کردن ملالت آرد ، و آرامش و اعتماد پیش از آزمایش بی ‏احتیاطى است، و خودبینى مرد دلیل سستى عقل او است.
پسر جانم چه بسیار نگاهى که افسوس آورد و چه بسیار سخنى که نعمت را ببرد.
پسر جانم شرافتى برتر از اسلام نیست و کرمى عزیزتر از تقوى و دژى محکمتر از ورع و نه شفیعى مؤثرتر از توبه و نه جامه ‏اى زیباتر از عافیت و نه مالى نیازبرتر از رضاى بقوت، هر که به همان گذران روزانه خشنود است زود به آسایش رسیده و به آرامش اندر شده.
پسر جانم آز کلید رنج است و مرکب سختى و باعث پرت شدن در گناهان، و شکم ‏پرستى یا شیفتگى به دنیا هر عیب بدى را در بر دارد ، براى ادب یافتن خود تو همان بس آنچه را که از دیگرى بد دارى، برادرت همان حق برتو دارد که تو بر او دارى  ، هرکه بی‏ عاقبت‏ اندیشى خود را وارد کارها کند در معرض گرفتاریها است، تدبیر پیش از عمل تو را از پشیمانى آسوده کند، هر که دلیل آراء را در نظر آورد مواقع خطاء را بفهمد، صبر سپریست از نیازمندى، بخل روپوش زبونیست، حرص نشانه نیاز است، خویش مهربان ندار بهتر است از ثروتمند جفاکار، هر چیزى را قوتى است و آدمیزاده قوت مرگ است. پسر جانم هیچ گنه کارى را نا امید مکن چه بسیار دلداده گناه که عاقبت به خیر شده و چه بسیار خوش کردارى که در پایان عمر تباه شده و به دوزخ رفته نعوذ باللَّه.
پسر جانم بسیار نافرمانى که نجات یافته و بسیار با کردارى که سقوط کرده، هر که دنبال راستى باشد سبک بار است، مخالفت با نفس رشد او است ، هر ساعتى که بگذرد عمر را کم کند، واى بر حال ستمکاران از احکم الحاکمین و داناى درون نهان‏ کننده ‏ها.
پسر جانم چه بد نوشته ‏ایست براى معاد تجاوز بر عباد، در هر نوشیدنى گلوگیرى امکان دارد و در هر لقمه به گلو ماندن، هرگز به نعمتى نرسى جز با جدائى از نعمت دیگر، چه اندازه آسایش به رنج نزدیک است و تنگدستى به نعمت و مرگ به زندگى و بیمارى به تندرستى، خوشا بر کسى که خاص خدا کند کردار و دانش و دوستى و دشمنى و گرفتن و نگرفتن و نهادن و گفتن و خموشى و کردار و گفتار خود را و به ‏به از دانائى که عمل کند و بکوشد و از شبیخون مرگ بهراسد و آماده باشد و مهیا گردد، اگرش پرسند اندرز دهد و اگرش وانهند خموش باشد، سخنش درست باشد و خموشیش از درماندگى در پاسخ نباشد، واى بر آنکه گرفتار حرمان و خذلان و نافرمانیست و از خود نیکو شمارد آنچه را از دیگرى بد دارد و به مردم عیب گیرد آنچه را خود بعمل آرد.
بدان اى پسر جانم که هر که شیرین‏ سخن شد دوست داشتنى است خدا تو را براى هدایتش موفق دارد و از اهل طاعتش مقرر سازد بقدرت خود زیرا که او جواد و کریم است.    تحف العقول  صفحه 83
 
سخن حضرت علی (ع) با کمیل بن زیاد :  راستى که این دلها ظرفهایند و بهترشان آنکه نگهدارنده ‏تر باشد هر چه بتو میگویم خوب حفظ کن.
مردم سه دسته ‏اند : دانشمند ربانى، و دانشجوى راه نجات، و اوباش پیروان هر بانک که به هر بادى بروند در پرتو نور دانش نیستند تا راه بجائى برند و تکیه به رکن محکمى ندارند تا نجات یابند.اى کمیل علم از مال بهتر است، علم پاسبان تو است و تو پاسبان مالى، مال را خرج کنى نابود می ‏شود و علم را هر چه خرج کنى فزون میگردد، علم حاکم است و مال مورد حکم است. اى کمیل بن زیاد محبت عالم کیش مردم است که بدان در زندگى طاعت بدست آید و پس از مرگش یاد بخیر، سود مال بزوالش از میان میرود، مال اندوزان در زندگى هم مرده ‏اند و دانشمندان تا روزگار بپاید پاینده، اعیانشان ناپدید است و نمونه‏ هاشان در دلها موجود است، ها، راستى که در اینجا دانش انبوهى است- اشاره بسینه خود کرد- که دریافت‏ کننده‏ اى براى آن بدست نیاورم، آرى فراگیرنده ‏اى غیر امین باشد که ابزار دین را در طلب دنیا بکار برد، حجتهاى خدا را بر ضرر دوستان خدا کمک خود گیرد، و از نعمت خدا کمک گیرد بر نافرمانى او، یا کسى که دلداده امام بر حق است ولى هوش سرشارى ندارد و باول شبهه ‏هاى که به او رخ دهد در شک و تردید افتد، بار خدایا نه این و نه آن، یا شاگردى که تشنه لذت و اسیر شهوتست یا کسى که آزمند و فریفته جمع مال و پس‏انداز است این هر دو دین نگهدار نیستند و بینائى و یقین ندارند و مانندتر بدانها همان چهار پایان بیابان‏ چرند همچنین دانش با مرگ دانشمندش بمیرد.
بار خدایا، آرى زمین از وجود امامى که حجت خدا است تهى نماند که یا ظاهر و آشکار باشد و یا ترسان و ناپیدا تا حجت‏ها و بینات خدا و راویان قرآنش از میان نروند و کجایند آنان؟ آنها شماره کمترى دارند و مقام بزرگترى، بوسیله آنها خداوند حجتهاى خود را نگهدارد تا به همگنان آنها سپارد و در دل همانندانشان بکارد، علم آنها را تا سر حد حقائق ایمان پرتاب کرده و با روح یقین در آمیخته ‏اند آنچه را نعمت‏خواره ‏گان دشوار شمارند بر خود آسان و هموار گیرند و به آنچه نادانان در هراسند مأنوس و آرامند در دنیا باشند با پیکره‏ هائى که جانهاشان بعالم اعلا آویزانند.
اى کمیل آنان امینهاى خدایند در میان خلقش و جانشینان اویند در زمینش، و چراغهاى اویند در بلادش، و داعیان بدین اویند، چه مشتاق دیدارشان هستم. از خدا براى خودم و تو آمرزش خواهم.  تحف العقول صفحه 163.

منبع:     http://www.ahadith.ir