احادیثی از امام علی علیه السلام در مورد ایمان

امام علی علیه السلام می فرمایند:

اَلاْ یمانُ عَلى اءَرْبَعِ دَعائِمَ: عَلى الصَّبْرِ وَالْیَقینِ وَالْعَدْلِ وَالْجِهادِ.

ایمان بر چهار پایه استوار است : شکیبایى ، یقین ، دادگرى و جهاد.

امام علی علیه السلام می فرمایند:

لا یـَصـْدُقُ اِیـمـانُ عـَبـْدٍ حـَتـّى یـَکـُونَ بـِمـا فـى یـَدِ اللّهِ سـُبـْحـانـَهُ اَوْثـَقَ مـِنـْهُ بـِمـا فـى یَدِهِ.

ایـمـان بـنـده به یقین نرسد، تا آنکه اعتمادش به آنچه نزد خداوند است ، بیش از آن باشد که به داشته هاى خودش .

 

 

حقیقت ایمان

اَلاِْیْمانُ مَعْرِفَةٌ بِالْقَلْبِ، وَ اِقْرارٌ بِاللِّسانِ، وَ عَمَلٌ بِالاَْرْکانِ.(171)
ایـمـان مـعـرفـت اسـت از روى دل ، اقـرار اسـت بـه زبـان و عمل است به ارکان (اعضا و جوارح ).

نشانه ایمان
(علامة ) الاِْیمَانُ اءَنْ تُؤْثِرَ الصِّدْقَ حَیْثُ یَضُرُّکَ عَلَى الْکَذِبِ حَیْثُ یَنْفَعُکَ.(172)
نشان ایمان آن است که راستگویى را در آنجا که به تو زیان مى رساند، بر دروغ در آنجا که سود دارد مقدم دارى .

درخت ایمان
اَلاْ یمانُ شَجَرَةٌ اءَصْلُهَا الْیَقینُ و فَرْعُهَا التُّقى .(173)
ایمان درختى است که ریشه اش یقین و شاخه اش پرهیزکارى است .

بارورى ایمان
لِقاحُ الاْ یمانِ تِلاوَةُ الْقُرْانِ.(174)
بارورى ایمان به تلاوت قرآن است .

ارکان ایمان
لا اِیمانَ کَالْحَیاءِ وَالصَّبْرِ.(175)
ایمانى همچون آزرم و شکیبایى نیست .

ایمان ، عامل رهایى
لا نَجاةَ لِمَنْ لا ایمانَ لَهُ.(176)
آن کس که ایمان ندارد، رهایى نیابد.

دامان پاک ایمان
اَلاْ یمانُ بَرى ءٌ مِنَ الْحَسَدِ.(177)
ایمان ، خالى و دور از حسادت است [و یک جا جمع نمى شوند.]

رابطه ایمان و قلب
لا یَسْتَقیمُ ایمانُ عَبْدٍ حَتّى یَسْتَقیمَ قَلْبُهُ.(178)
ایمان بنده راست نگردد تا آنکه دلش راست گردد.

تاءثیر ایمان در علم
وَ بِالاْ یمانِ یُعْمَرُ العِلْمُ.(179)
دانش با ایمان آباد گردد.

پایه هاى ایمان
اَلاْ یمانُ عَلى اءَرْبَعِ دَعائِمَ: عَلى الصَّبْرِ وَالْیَقینِ وَالْعَدْلِ وَالْجِهادِ.(180)
ایمان بر چهار پایه استوار است : شکیبایى ، یقین ، دادگرى و جهاد.

ایمان راستین
لا یـَصـْدُقُ اِیـمـانُ عـَبـْدٍ حـَتـّى یـَکـُونَ بـِمـا فـى یـَدِ اللّهِ سـُبـْحـانـَهُ اَوْثـَقَ مـِنـْهُ بـِمـا فـى یَدِهِ.(181)
ایـمـان بـنـده به یقین نرسد، تا آنکه اعتمادش به آنچه نزد خداوند است ، بیش از آن باشد که به داشته هاى خودش .

نقش متقابل ایمان و عمل
سـَبـیلٌ اَبْلَجُ الْمِنْهاجِ، اءَنْوَرُ السِّراجِ. فَبِالاْ یمانِ یُسْتَدَلُّ عَلَى الصّالِحاتِ وَ بِالصّالِحاتِ یُسْتَدَلُّ عَلَى الاْ یمانِ... .(182)
[ایـمـان ] روشـن تـریـن راه هـا اسـت و، چـراغـش روشـن تـر. بـا ایـمـان مـى تـوان بـراى اعـمـال شـایـسـتـه راه بـرد. و بـا اعـمـال صـالح مـى تـوان بـه ایـمـان دلیل آورد.

پیشتاز ایمان
فَاِنّى وُلِدْتُ عَلَى الْفِطْرَةِ وَ سَبَقْتُ اِلَى الاْ یمانِ وَالْهِجْرَةِ.(183)
من بر سرشت توحید زاده شده ام و در ایمان و هجرت ، پیشتاز بوده ام .

تفاوت مؤ من و منافق
اِنَّ الْمُؤْمِنَ یُرى یَقینُهُ فى عَمَلِهِ وَ اَنَّ الْمُنافِقَ یُرى شَکُّهُ فى عَمَلِهِ .(184)
(آثار) یقین مؤ من (به خدا و قیامت ) در عملش دیده مى شود و (آثار) شک منافق در کردارش پدیدار مى گردد.

اولویت هاى مؤ من
مـَنْ اءَصـْلَحَ سـَریـرَتـَهُ اءَصـْلَحَ اللّهُ عـَلانـِیـَتـَهُ، وَ مَنْ عَمِلَ لِدینِهِ کَفاهُ اللّهُ اءَمْرَ دُنْیاهُ، وَ مَنْ اءَحْسَنَ فی ما بَیْنَهُ وَ بَیْنَ اللّهِ اَحْسَنُ اللّهُ ما بَیْنَهُ وَ بَیْنَ النّاسِ.(185)
آن کـه نـهـان خـود را اصـلاح نـمـاید، خدا آشکار او را نیکو گرداند، و آن که به کار دینش همّت گـمـارد، خـداونـد کار دنیاى او را سامان دهد، و آن که رابطه خود و خدا را نیکو گرداند، خداوند رابطه او و مردمان را نیکو دارد.

_______________________________________________

پینوشت:

171 ـ نهج البلاغه ، ح 218، ص 1186.
172 ـ همان ، ح 450، ص 1296.
173 ـ شرح غررالحکم ، ج 2، ص 47.
174 ـ همان ، ج 5، حدیث 7633، ص 131.
175 ـ نهج البلاغه ، ح 109، ص 1139.
176 ـ شرح غررالحکم ، ج 6، ص 402.
177 ـ همان ، ج 1، ص 160.
178 ـ نهج البلاغه ، خ 175، ص 571.
179 ـ نهج البلاغه ، خ 155، ص 488.
180 ـ همان ، ح 30، ص 1099.
181 ـ همان ، ح 302، ص 1234.
182 ـ همان ، خ 156، ص 456.
183 ـ نهج البلاغه ، خ 56، ص 146.
184 ـ غررالحکم ، ج 1، ص 234 ، ردیف 175 .
185 ـ نهج البلاغه ، ح 415، ص 1284.

منبع:  http://moudeomam.com